Już mnie nie poznajesz

Już 20 rok suknia wisi w szafie
Na strychu w skrzyni
Nawet nie wiem czy nie zjadły jej dawno mole
I chyba nawet termity dopadły już tą starą szafę
But nie do pary
Razem z welonem
Wala się gdzieś po strychu
8 lat się starałam o ciebie
Na marne
W ostateczności próbowałam
Upodobnić się do niej
Tyle nieszczęsnych prób na marne
Nawet na mnie nie spojrzałeś
A nie..
Przepraszam
Jeden jedyny raz
Po piętnastu latach
Trącając mnie na ulicy
Mówiąc: ,,Przepraszam panią"
Idąc dalej w długą
Już nawet mnie nie poznajesz
Ręce już nie moje
Tylko pierścionek ten sam
Wyraz twarzy gdzieś mi lata odebrały
Uśmiech trochę bledszy
Przybyło trochę zmarszczek
Oczy straciły blask
Już mnie nie poznajesz
Kochany